قیل و قال شبانه ۲۲ اسفند ۹۱

قیل و قال شبانه

(۲۲ اسفند ۹۱)

کیفور از ساعتی که به موسیقی پر کرده‌ام نشسته‌ام پای ترجمه‌ی مقاله‌ی از یک بابایی به اسم فولکر سامر درباره‌ی گفتمان اخلاقی مبتنی بر واژه‌ی «طبیعت» در باب هم‌جنس‌گرایی، مقاله‌ی زیبایی است و هنوز کیفم از موسیقی چنان کوک است که بر خلاف هر شب توی سکوت و جدا از هدفون نشسته‌ام و کار می‌کنم که یک‌هو یک صدای گرومب می‌آید و پی‌اش ونگ ونگ دزدگیر ماشین هم‌سایه بلند می‌شود، یکی دارد توی ساختمان عربده می‌زند و معلوم نیست برای چه می‌کوبد به شیشه‌های پنجره‌ و تکه‌های شیشه مثل باران هوار می‌شود روی سر ماشین‌هایی که پارکند توی کوچه. چند ثانیه بعد سر است که از قاب‌ها می‌آید بیرون و شروع می‌کند به هین و هوش گفتن، یکی هم این وسط زنگ می‌زند ۱۱۰ و یک ربع بعد دوتا پاسبان پیزوری می‌آیند در خانه‌ی طرف، دم در شُوکرهایشان را تست می‌کنند و چندتا جرقه می‌پرانند توی هوا و بعد هم می‌روند تو ساختمان. سر و صدا می‌خوابد.

توی سکوتی که پی این قیل و قال شبانه می‌آید، کارم را پی می‌گیرم که باز یک صدایی سکوت را می‌شکند، از پنجره سرم را می‌کنم بیرون ببینم باز چه خبر است که می‌بینم دوتا سیاه مست دارند توی کوچه می‌روند و یکی زیر بغل آن یکی را گرفته و به هزار ضرب و زور می‌بردش و آن‌ یکی با صدایی لخت‌ می‌گوید «بذار دو دقه بشینم»، نمی‌دانم چرا ولی تصویر این دوتا برایم شبیه زائران اورشلیم است توی راه بازگشت در هزاره‌های کهن، که یکی وا مانده از رفتن و دیگری به هر جان کندی شده می‌خواهد هم‌سفرش را برساند به مقصد.

سر و صداها که باز می‌خوابد بلند می‌شوم و می‌روم آبی به دست و صورتم می‌زنم و با خودم فکر می‌کنم آیا هر شب توی کوچه هم‌این بساط است و من غافل از عالم سرم توی کار و کتاب و موسیقی است.