یک روز روشن ۲۱ اسفند ۹۱

یک روز روشن

(۲۱ اسفند ۹۱)

باز نشر

هر صبح، آفتاب که می‌زند، به جهانی چشم باز می‌کنیم که هر نگاه می‌تواند هزار داغ شود بر پیشانی‌مان، جهانی که بسیارند کسانی که هستی‌مان را، هستی من و تو را انکار می‌کنند. هر صبح، آفتاب که می‌زند، توی آینه نگاه می‌کنیم و هزار نقاب می‌زنیم به صورت‌هایمان، نقاب‌هایی که هر کدام بخشی از کیستی‌‌مان را پنهان می‌کند، نگاه‌های پرسش‌گرمان را، نوازش دست‌هایمان را، لبخندهایمان را پنهان می‌کند، نقاب‌هایی که من را از من پنهان می‌کند. گاهی هم خو می‌کنیم به این نقاب‌ها، و خودمان هم یادمان می‌رود چه جهانی را زیر این لایه‌های تلخ چال کرده‌ایم، بعد یک روز، یک روز که شاید مثل همه‌ی روزهاست، در انعکاس آینه کسی را می‌بینیم، که من نیست، معلوم است که می‌ترسیم، ولی کم کمک این فکر می‌افتد به جانمان، که نگاهی زیر نقاب‌ها بی‌اندازیم، نقاب‌ها را پس می‌زنیم و آخ آن لحظه که دوباره نسیم خنک و گرد طلایی آفتاب می‌نشیند روی پوست آدم چه حالی دارد.

این‌ها را که می‌نویسم یادم می‌افتد کجای جهان زندگی می‌کنم، که این‌جا هوا و آفتاب برای همه نیست، دوباره نقاب می‌زنم ولی این بار می‌دانم کیستم و از خود ردّی می‌گذارم، در طرح یک لبخند، شعری لای کتاب، یا تکان دستی سرخوش در باد برای دوستی از دور، این‌ها را که می‌نویسم، می‌دانم یک روز، یک روز روشن ، باد این نقاب‌ها را خواهد برد.

پیوست: We Shall Overcome از Joan Baez:

http://sir-michaels-club.narod.ru/listen/we_shall_overcome_live.mp3

پیوست ۲: این پُست باز نشر مطلبی است به هم‌این عنوان در وبسایت «موسسه مطالعات اقلیت‌های جنسی در خاورمیانه». لینک مطلب در وبسیات:

http://pergll.org.uk/persian/index.php?option=com_content&view=article&id=164:2013-03-09-19-48-06&catid=97:2012-06-17-19-04-24&Itemid=513