و بادهایی که بوی پاییز می‌دهد (۵ شهریور ۹۱)

و بادهایی که بوی پاییز می‌دهد

(۵ شهریور ۹۱)

این روزها، کم می‌نویسم، بیش‌تر خودم را می‌سپارم به دست موسیقی، به هیا‌هوی کار به آفتاب و بادهایی که بوی پاییز می‌دهند. نوشتن موضوع می‌خواهد و حرف برای گفتن که هر دواش این روزها کم نیست ولی وقتی دست به کار نوشتن می‌شوی، نمی‌شود از کنار پدیده‌ها در سکوت بگذری گاهی با لبخند، گاهی با خنده و یا بغضی که گاه می‌ترکد و گاه نه، وقتی دست به کار نوشتن می‌شوی باید آن‌چه هست را به تمامی دربرگیری با آن یکی شوی، این روزها چنین کاری قماری است تلخ با باختی حتمی. این روز‌ها به جای نوشتن، سرم را از پنجره‌ی اتوبوس بیرون می‌برم و صورتم را می‌سپارم به دست بادهایی که بوی پاییز می‌دهد، تا آرام، هرآن‌چه هست را با خود ببرد.