جریان سیال خاطرات در یک ذهن تب‌دار ۷ دی ۹۱

جریان سیال خاطرات در یک ذهن تب‌دار

 (۷ دی ۹۱)

روی فرش اتاقش، به پشت دراز کشیده و سرش مماس است با شانه‌ام، بازوی چپم را پایه کرده‌ام زیر سرم، طرح چهره‌اش، آن خطوط گنگ سفید با انحناهای لطیف، از بین موهای آشفته‌اش که هنوز کمکی نم دارد پیدا است، مثل حرکت آرام دریا توی یک روز آفتابی، با هر نفس، سینه‌اش بالا و پایین می‌رود، زیر لب صدایش می‌زنم، سرش آرام، روی گل‌های فرش، می‌چرخد سمت من، آبی چشم‌هایش پر است از لبخند، دست دراز می‌کنم و موهایش را نوازش می‌کنم، «خیلی دوسِت دارم»، لبخند می‌زند، کمی می‌روم عقب تر و کتفم را تکیه می‌دهم به دیوار، دست می‌برم زیر بازویش، بالا تنه‌اش را بلند می‌کنم و می‌کشمش میان بازوهایم، تکیه می‌دهد به سینه‌ام و سرش مماس می‌شود با گونه‌ام، دست‌هایم را دور تنش چلیپا می‌کنم، چشم‌هایش بسته است، چشم‌هایم را می‌بندم و گونه‌ام را تکیه می‌دهم به سرش، موهایش بوی هلو می‌دهد. گرمی دست‌هایش را روی دست‌هایم احساس می‌کنم، سر می‌گردانم و موهای نم‌دارش را می‌بوسم.

پیوست: ماجرا مال خیلی وقت پیش است، زمانی که معنی این‌ها برایم گنگ بود. من خودم را پذیرفته‌ام او هم رفته است پی زندگی‌اش، دوست دختری هم دارد و از وضعش راضی است. چرا یادش افتادم؟ جریان سیال خاطرات است در یک ذهن تب‌دار.

پیوست ۲: وقتی این را می‌نوشتم آهنگ زیر را گوش می‌دادم، خیلی شعرش به نوشته ربط ندارد ولی چیزی در ملودی هست این دو در چشم من به هم پیوند می‌دهد. این‌هم لینک آهنگ و شعر:

http://prostopleer.com/search?q=Y+T%C3%BA+Y+Yo+Subimos+Al+Cielo

http://lyricstranslate.com/en/t%C3%BA-y-yo-subimos-al-cielo-you-and-me-are-moving-toward-sky.html