دود سفید ۱۷ فروردین ۹۲

دود سفید

(۱۷ فروردین ۹۲)

نشسته‌ام توی اتاق، پای کامپیوتر و دارم کار می‌کنم، جمله‌ی آخر را که تایپ می‌کنم، توی یک مکث بلند، به گوشی‌ام نگاه می‌کنم که مثل سنگ، بی‌صدا، افتاده روی میز؛ آواز دل‌تنگ موسیقی اتاق را پر می‌کند، سر بلند می‌کنم، می‌بینم چند دانه‌ی لطیف باران پخش شده روی شیشه، از پنجره چشم می‌گردانم بیرون، شهر و کوه توی یک رخوت آرام، توی مه گم شده‌اند، نگاهم می‌آید نزدیک‌تر، کنار بیشه‌ی سبز، روی سقف یک کارگاه، دودکش سفالیِ پیر، مثل بابا، وقتی می‌رود توی فکر و چشم‌هایش گم می‌شود توی غبار و دود سیگار را آرام از لای لب‌هایش می‌دهد بیرون، مهربان، با طمانینه، دود را فوت می‌کند بیرون.

پیوست: یک روز پاییزی (Un dia de noviembre) از لئو بروئر، با اجرای لیلی افشار:

http://prostopleer.com/tracks/5492147vFyG