رنگ‌های من به روایت یک دوست ۲۶ فروردین ۹۲

رنگ‌های من به روایت یک دوست

(۲۶ فروردین ۹۲)

از خانه که می‌آیم بیرون، ابری که نشسته بر زمین، مرا تنگ بغل می‌کند و وقتی ماشین از روی پل می‌گذرد، چنارها با چشم‌های سبزشان که هنوز پر است از خواب صبح، سری به سلام برای من تکان می‌دهند. پیاده می‌شوم، دوباره سوار، و اتوبس هن‌هن کنان راه می‌افتد توی سراشیبی، جاده را آواز Philippe Jarpussky و انحنای سبز شمشادها و تک و توک دانه‌ی باران حاشور می‌زند.

از سالن تربیت بدنی که می‌زنم بیرون، دارد مثل دم اسب باران می‌بارد، خیسِ آب می‌‌رسم به دانش‌کده. دوست مهربانی که محجبه دختری است که همیشه نماز را سر وقت می‌خواند عیدی‌ام را از کوله‌پشتی‌اش که مثل همیشه پر است از کاغذ و کتاب در می‌آورد و می‌بندد دور دستم، دست‌بندی نخی که شوخ و شنگ است و مهربان، دست‌بندی که خودش بافته، بعد توضیح می‌دهد با این‌که نخ سرخ‌آبی کم داشته، دیده دست‌بند من بدون این رنگ نمی‌شود و اضافه می‌کند رنگ‌های تو است، سرخ‌آبی، سفید، آبی و زردِ درخشان، گل از گلم می‌شکفد.

پیوست: قطعه‌ای از ویوالدی با اجرای Philippe Jarpussky:

http://prostopleer.com/tracks/4894512AOBY