ساراباند ۱۸ آبان ۹۱

ساراباند

(۱۸ آبان ۹۱)

دلت که از تلخی‌های زندگی زیادی بگیرد، تخته‌اش می‌کنی و می‌گذاریش آن پسِ پشت که دست کسی به‌اش نرسد. بعد یک روز، یک روز مثل همه‌ی روزها، که در چشمت توفیر چندانی با باقی روزها ندارد، یکی می‌آید و بی‌آن‌که بداند، معلوم نیست چه‌طور این فکر را به سرت می‌اندزد که درهای دلت را باز کنی.

اوایل می‌ترسی، مرددی و نگران، حتی نمی‌دانی و نمی‌فهمی چه خبر است. بعد نرم و آرام، می‌گذاری پاییز بخزد توی یقه‌ات، دانه‌های ریگ‌مانند قهوه بنشیند روی زبانت و وقتی بوی باران می‌آید تا کمر از پنجره می‌روی بیرون، چشم‌هایت را می‌بندی و دستت را توی سیاهی شب دراز می‌کنی تا اولین قطره‌ی باران بنشیند کف دستت.

این آدم‌ها ماندنشان نه، آمدنشان است که مهم است.

پیوست: ساراباند (یا سارابانده)، رقصی است سه ضربی و از مومان‌های تثبیت شده‌ی سوئیت‌. این‌جا منظورم ساراباندِ پارتیتای ۱۰۰۴ باخ است.