سه لَت
(۹ مهر ۹۱)
از کران تا کران
در سیاهی این قرن
در تباهی انسان
یکی شکوفه بسنده است
تا به فردا امید بندم
انعکاسِ سپیدی بهار
بخوان مرا
بخوان
در این حصار خاموش
در این سکوت مطلق
یکی ترانه بسنده است
که زنجیر بگسلم
آوازِ خوشه‌ی گندم
بخوان مرا
بخوان
صدای پای امید
ترانه‌ی شور
آمیزش نور
عزیزکم
بخوان مرا
بخوان
بابا تو این کاره بازززی اصن! شاعر ماعری قشنگ من دیگه هیچی ندارم بگم در زمینه شعر
ReplyDelete:))))))
koft baba :)))
Deleteسلام
ReplyDeleteبسیار بسیار زییبا.
زیبا و امیدبخش و پرمعنا. بخوان ای دوست عزیز و اندیشمندم بخوان و بگو و بنویس.
ReplyDeleteبسیار ممنونم از لطف شما
Deleteخب خب خب .. خوشم باشه .. حالا میرین زیر پل حافظ بغل و ماچ و بوس .. چشم روشن ..
ReplyDeleteحالا اینش به درک ، میرین پیتزا می خورین بدون ما ؟ .. ای نامردای تک خور ..
خیلی بدم میاد از کسی تعریف کنم ولی متاسفانه باید بگم هم شعر خوب بلدی بگی هم خوب می نویسی .. اه اه اه :)))
ماچ و بوس اونم به چه بهانه‌ای، اه اه اه :))))
Deleteبعدم اصن ی وعضی حال می‌ده تک خوری که نگو :)))
در پایان کلاه از سربرداشته تمام قد تعظیم می‌کنیم، چون این بزرگ‌ترین تعریفی است که یک بلاگر ممکنه نصیبش شه
:))):*
ممنون حسین :)
>:D< :)
ReplyDelete>:D<:*
Delete