فردا ۱۷ دی ۹۱

فردا

 (۱۷ دی ۹۱)

انحنای خیال و موسیقی معلق است در اتاق، از دوشی که گرفته‌ام تنم هنوز نم دارد، ژاکتِ طوسیِ سبکی انداخته‌ام روی دوشم و سبک بال، منِ امروز و دیروز را مرور می‌کنم، هرآن‌چه در من و بیرون از من جریان داشته، تمام نگاه‌هایِ گنگِ زیبا، لرزش‌ها، ترس‌ها، امیدها، آن‌چه از دست داده‌ام، آن‌چه یافته‌ام، شکفتن‌ها و گریزها، هزارشعبده‌ی زندگی و بسیار تصویرهای غریب که قطار می‌شوند پشت سر هم و از پیش چشمم می‌گذرند، تصویر انفجار بهار در من، تصویر نیم‌کتی سیمانی زیر پل حافظ، تصویر تماس گرم یک دست در پس زمینه‌ی سرخ غروب و تصویر تابستان عنان‌گسیخته، تصویر آن کافه‌ی خوب که بوی سندل می‌دهد، تصویر رقص تنهای من در سکوت اتاق یا انعکاس سلام شیرین یک دوست از آن سر دنیا و مهربانی‌‌هایی که جاری می‌شود توی هوا، لبخند مهربان این یکی، خنده‌ی سرخوش آن دیگری، طعم شیرین زندگی.

در سکون اتاق به منِ امروز نگاه می‌کنم، لبخندی می‌زنم و دست دراز می‌کنم سوی فردا.

پیوست: یک پرلود از باخ

http://www.youtube.com/watch?v=zlAic9aPoqs

http://prostopleer.com/tracks/5189119OMnM