در امتداد شب
(۸ مرداد ۹۲)
در امتداد شب
بادبان می‌کشم
بر انحنای گرم گرده‌ات
جنون سایه
سیاه پخش می‌شود بر دیوار،
در تفتیده های من
تنت برشته می‌شود
چون گندم
در آفتاب
و من
در بی‌کران سیاه چشم تو
شب را
به تیغ ماه رگ می‌زنم
تا صبح
سرخ‌آب گونه‌ات شود
و بی‌صدا
سحر
شکوفه کند
میان من و تو
میان من و تو
ReplyDelete