اینک آخرالزمان
(۲۳ تیر ۹۲)
آخرین شمع را
آخرینِ دَدان
به ضرب مشت می‌کشد بر سقف
آسمان از درد
کرور کرور ستاره قی می‌کند بر خاک
زنان
مرثیه می‌خوانند بر سر ننو
و زیر چوبه‌های دار لالایی
خط اریب دود
گلوی من و شب را می‌برد
و سرخی چسب‌ناک صبح
شتک می‌زند بر پیراهن سپید تو
و من آرام
در سیاهی چشم‌هایت
غرق می‌شوم
No comments:
Post a Comment